All translations of this statement (including in Albanian, Arabic, Bahasa Indonesian, Bahasa Malaysian, Burmese, Chinese, Czech, Dutch, English, Farsi, Finnish, French, Georgian, German, Greek, Italian, Japanese, Korean, Norwegian, Polish, Portuguese, Russian, Serbian, Slovenian, Spanish, Swedish, Tigrinya (Eritrea), Turkish, Ukrainian) are available here.
ما با شدید‌ترین لحن ممکن تجاوز روسیه علیه اوکراین را محکوم می‌کنیم
بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل متحد “تهدید به زور و یا استفاده از آن علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی هر کشوری یا از روش دیگری که با اهداف سازمان ملل متحد مباینت داشته باشد” را ممنوع می‌کند. در منشور مزبور تنها دو استثنا بطور صریح ذکر شده‌اند: دفاع فردی یا دسته جمعی در برابر حمله مسلحانه مطابق ماده ۵۱، و یا اجازه شورای امنیت سازمان ملل متحد مطابق فصل هفتم منشور. هیچ یک از این دو استثنا در مورد وضعیت فعلی مطرح نیست. باید تاکید کرد که فدراسیون روسیه حق دفاع مشروع فردی یا دسته جمعی در برابر اوکراین را ندارد
حق تعیین سرنوشت پایه حقوقی برای ایجاد “کشور” در سرزمین‌های اوکراینی دونتسک و لوهانسک نمی باشد. بنا بر این شناسائی آنها به عنوان کشور از سوی فدراسیون روسیه فاقد هرگونه اثر حقوقی است. از آن جا که این سرزمین‌ها کشور نیستند فدراسیون روسیه نمیتواند برای توجیه تجاوزش علیه اوکراین به هر منظوری به “موافقت” ادعا شده این واحد‌ها استناد کند
با توجه به این که هیچ توجیه حقوقی برای توسل به زور علیه اوکراین وجود ندارد، فدراسیون روسیه بطور آشکار بند ۴ ماده ۲ منشور سازمان ملل را نقض کرده و مرتکب یک عمل تجاوزگرانه شده است
به علاوه این عمل تجاوزگرانه ممکن است شامل ارتکاب جرم تجاوز از سوی افرادی که بطور موثر عملیات نظامی فدراسیون روسیه را کنترل و هدایت میکنند باشد
ما از همه اعضای سازمان ملل متحد میخواهیم که در برابر عملکرد فدراسیون روسیه در نقض آشکار ممنوعیت تجاوز که یک قاعده آمره حقوق بین الملل است به وظایف خود عمل کنند. با وجود نقض ها، مقرره مزبور به عنوان یک قاعده آمره باقی میماند. در نتیجه، کشورها موظفند برای پایان دادن به این تجاوز از طرق قانونی با یک دیگر همکاری کنند. آنها باید از به رسمیت شناختن وضعیت تازه‌ای که این تجاوز ایجاد می‌کند پرهیز کنند، و هیچ نوع کمک و یاری برای حفظ وضعیت ایجاد شده ننمایند
در پایان به کشورهای ثالث، از جمله بلاروس، یاد آوری می‌کنیم که عملکرد یک کشور در دادن اجازه به این که سرزمینش که در اختیار کشور دیگری قرار گرفته از سوی آن کشور برای ارتکاب جرم تجاوز مورد استفاده قرار بگیرد ممکن است به خودی خود به عنوان جرم تجاوز محسوب شود
دکتر عنان الشیخ حیدر
پروفسور تاتسویا آبه
دکتر کنستانتین آنتونوپولوس
پروفسور ماشیدو آسادا
دکتر دان آزاریا
پرفسور گویمی بای
پروفسور جک م برد
دکتر مارکوس پ بهام
دکتر گلب بوگوش
پروفسور انتونیو بولترینی
فیلیپ بلاکر سیرلی
پروفسور انتونیو بولترینی
پروفسور دکتر اریکا د وت
پروفسور آموس و انابولل
دکتر گلوریا فرناندز اریباس
دکتر لوکا فرو
پروفسور ت د گیل
پروفسور جیمز ا گرین
پروفسور پاتریسیا گرزبیک
پروفسور الونسو گورمندی دونکلبرگ
پروفسور کریستیان هندرسون
پروفسور میشال کوالسکی
پروفسور یانگ هی لی
دکتر ماریا لهتو
دکتر الیاو لیبلیش
دکتر کریستیان مارکسن
دکتر کاری مکدوگال
پروفسور تاداشی موری
پروفسور کلاس کرس
پروفسور کویچی موریکاوا
دکتر روبرت محرمی
پرفسور مری الن اوکونل
پرفسور اینگر اوستردال
دکتر فردریکا پادو
پروفسور آن پترز
دکتر الین پوبجی
دکتر چیارا ردلی
پروفسور برد روت
پروفسور دکتر توم رویس
سویت سنکویچ
دکتر مایکل سمیت
پروفسور کریستیان ج تمس
پروفسور جنیفر تراهان
پروفسور جور ویدمار
دکتر شارون ویل
دکتر هانا وولاور
این بیانیه از سوی اعضای کمیته در مقام شخصی آنها صادر شده و تنها نمایانگر نظرهای امضا کنندگان آن است